Home

Wie zijn wij

Magda

Wendy

Patrick

Shanti Wlochata Pasha




Zaterdag 23 januari.

De Koek en Zopie wandeling van de Australian Labradoodle Club Nederland van zondag 17 januari. 27 Aussie Labradoodles op een kluitje in het Haarlemmermeersebos bij Hoofddorp. Bij aankomst was het al glijden en glibberen op de parkeerplaats; ontdooiend ijs en sneeuw, van die natte troep dus. Na een ruime 3 kwartier (gevoelsmatig 2 uur...) was de hele meute compleet en was het tijd voor de groepsfoto; probeer 27 honden maar eens in het gelid te krijgen en te houden; lachen !!

Daarna met de hele meute aan de wandel; parkeerplaats af, de paden op. Continue glibberen en glijden; echt blij was ik er niet mee, Shanti is immers met haar 8 maanden nog maar een pup in de groei. Al rap liepen alle honden los, behalve Shanti. Best wel sneu voor haar. Zij heeft alleen nog maar los gelopen op afgeschermd terrein, nimmer in een bos of zo. Dilemma. Het baasje deed schietgebedje en 1-2-3 in Godsnaam.

Eigenlijk ging het goed; erg goed zelfs. Om de haverklap zocht Shanti haar baasje op. Nu had ik al geschreven dat de grond/bodem bedekt was met smeltend sneeuw en ijs; Beeld je dan eens een BLONDE labradoodle in die daar helemaal los gaat, letterlijk en figuurlijk. Onherkenbaar !!

Plotseling ging een deel van de meute het ijs op; menig baasje kreeg een hartverzakking; de honden direkt bij ons geroepen (Shanti kwam ook nog zowaar!) en gelijk aan de lijn. Foei, niet meer doen Shanti !! Pfffffff.

Na bij elkaar zo’n dike 3 uur glibberen, eigenlijk veel te lang voor onze pup, waren we terug bij de auto’s. Na gepaste afscheid, in 20 minuten naar huis gereden. Bij thuiskomst Shanti gelijk in bad gezet voor algehele schoonmaak en om te ontdooien; beide heel hard nodig!!

Nou wil het geval dat Shanti gisteren haar vriendin Thirza tegenkwam in het park. Met deze zwarte bouvier van 9-10 maanden is het dikke mik. Zal ik het nog een keertje proberen ? Okay dan, riem los, en gáán !! Die twee als een gek dollen; heerlijk om te zien. Totdat, jawel, die twee imbecielen achterelkaar over het dunne ijs vlogen. Dat was schrikken! En natuurlijk niet luisteren op “kom dan”; “Shanti HIER” !! Uiteindelijk kregen wij ze te pakken, riem vast, einde oefening. Als al het ijs weg is proberen we het wel weer eens een keertje. Of duikt die gek dan gewoon het water in? Wie het weet mag het zeggen. Dat is nu de kunst van het loslaten.