|
Vrij recent kreeg ik commentaar dat ik eigenlijk nog geen woord had gerept over de hondenschool. Ik vind het erg moeilijk om daarover te schrijven. Niet over hetgeen daar gebeurd of wat we daar doen, daar kan
je voldoende over schrijven. Natuurlijk kan ik een paar pagina’s vol schrijven over Jos met kittige Katie, Joke met die heerlijke Maggie, Jolita met super-Diesel, de grote Hubert van Jette en Werner, maar ik zal de tekst beperken tot Shanti en mijzelf, om niemand te vergeten c.q. voor het hoofd te stoten…
Als zou je het niet zegen maar we hebben de puppy cursus afgerond… Qua theorie wist ik het meeste al; ik had me immers al goed ingelezen vóór de komst van Shanti. De praktijk lessen waren heel soms serieus, vaak lachen, maar meestal frustrerend; niet zelden stond ik met Shanti compleet voor schut. Wat nou zit, lig, blijf, kom, volg, af, tussen, door, ….
Meer dan eens had ik het gevoel Pools tegen Shanti te moeten praten; hoewel haar ouders 100% Australisch zijn, is Shanti toch van Poolse komaf. Waar zij ENORM GOED in was (en nog steeds is) is …. klooien. Met ALLES tegelijk bezig zijn, behalve dan met de cursus; ja, daarin is zij met vlag en wimpel geslaagd! Maar goed, we zijn er toch het nodige wijzer van geworden en hebben er de nodige praktische kennis opgedaan; ook niet onbelangrijk!
Na de puppy cursus zijn wij inmiddels begonnen met de 1e basiscursus. Hier wordt toch wat serieuzer gewerkt. Dat moet ook wel; de cursus is immers (ook) niet gratis en de “pup” moet nu dus echt aan de bak getuige een cursus-“boek” van 26 pagina’s welke in 8 weken in de kop van de hond gestampt dient te worden, zeg maar. Na de 1e les kregen de cursisten mee dat ze de week erna moesten laten zien dat de hond aan de slappe lijn mee kan lopen, zonder te reageren op afleidingen zoals andere honden, katten of voorbij vliegende bladeren. Echt wat voor Shanti….. Niet dus!! Wij staan dus bij voorbaat (weer) voor schut…
Wordt vervolgd.
|
