|
“Onze Shanti? Die luistert heel goed, die hapt niet. En nee hoor, die kauwt ook niet op dingen waar ze niet op mag kauwen. Enne, uitlaten en aan de lijn lopen, dat doet ze als de beste”, hoor ik mezelf zeggen.
Ik zou willen dat ik me “bescheten” had. Ik had even geen rekening gehouden met de honden-pubertijd en het wisselen van tanden...
Hoe stom!
Trekken aan de lijn? Als een bezetene.
Kauwen? De poten van de (keuken-)stoelen zijn echt niet veilig.
Slopen? Het vilt van de tuinstoelen verdwijnt als sneeuw voor de zon.
Happen? Zojuist de plekken op mijn handen geteld: 9 “kraters” en 3 flinke krassen.
Luisteren? Hè? Wat zeg ‘ie?
Gèk word ik van die hond.
ALLE gevallen boomblaadjes zijn gevaarlijk; die moeten ALLEMAAL aangevallen worden; als een kat er achteraan. Dat wordt nog wat als het echt herfst wordt. De hele tijd opspringen tijdens het uitlaten, leuk joh! Niet dus. De water- en voerbakken worden ook spontaan met de nodige argwaan vermeden, vraag me niet waarom, geen idee.
Maar voor de rest gaat het goed ;-).
Ik klamp me vast aan de kennis dat ook deze fase als “vanzelf” weer over zal gaan.
|
