|
Vrijdag 7 augustus.
Shanti Wlochata Pasha, alias “Stinkende punkie”, alias “Babe het
varkentje, alias “Dyson” (=stofzuiger; alles gaat er in), alias... had
zich de laatste dagen aardig misdragen.
Happen, blaffen, echt niet luisteren, enorm trekken en “rodeo” aan
de lijn, noem maar op. Alles wat ze geleerd had was ze spontaan
vergeten.
Van het grijpen (en een beetje draaien...) in haar nekvel, werpkettinkje
en “nee” maakte ze duidelijk een machtspel welke we dreigden te verliezen. Dat alles maakte gewoon te weinig indruk.
Na contact met Jette en Werner van “onze” Hondenschool Chakka (ondanks hun motorvakantie door zuid/west Europa tòch bereikbaar
voor noodgevallen; waarvoor hulde en onze enorme dank!) blijkt dat
wij Shanti duidelijker moesten laten merken wie nu echt de baas is.
Minder richten op haar nekvel (het duurde namelijk soms nèt iets te
lang voordat we de nekvel te pakken hadden...) maar kort en fel in
de flank, lies, of waar dan ook, grijpen. “Als je een keer per ongeluk
een oor te pakken hebt, is dat jammer... voor de hond”....
Nou, wij aan de slag.
Om een lang verhaal een stukje in te korten: Binnen een dag was de
orde hersteld; Shanti is nog nooit zo lief geweest, heeft nog nooit zo
netjes aan de lijn meegelopen, superlief gewoon! Ze luistert weer goed en is weer super braaf. Ook laat ze weer lekker met haar knuffelen zonder de kans op een hap of echte beet.
ZO IS ZE BRAAF !! WAT EEN LIEVE HOND !!
|
